Een vraag voor jou in deze 50e blogpost

Ik keek terug en zag dat dit alweer de 50e post van de rouwblog is!

Een mooi moment om een vraag te stellen aan jullie.

Eigenlijk lijk het me mooi om andere jongvolwassenen te helpen in het rouwproces. Ik voel me als net-twintiger er vaak best wel alleen in namelijk. En als ik een lotgenoot tegenkom, vind ik het zo fijn om herkenning te voelen. 

Misschien lees jij deze blog omdat je zelf iemand hebt verloren of omdat je graag wilt weten hoe een rouwproces bij jongvolwassenen kan verlopen. Misschien zou je het fijn vinden om tips te krijgen wat betreft omgaan met rouwenden. Of je zou soortgelijke verhalen als ik hier deel wel op Instagram willen lezen. 

Zou jij dan op onderstaande button willen reageren met: 'Ja.'? 

Dan krijg ik namelijk een seintje en weet ik of er animo voor is. Ik kan niet beloven dat ik het daadwerkelijk ga doen: ik vind het eng en kwetsbaar om over mijn rouwproces te delen. En betwijfel of Instagram er een geschikt middel voor is. Het liefst blijf ik een beetje in de schaduw, maar soms krijg ik van jullie lieve berichtjes van herkenning en zeggen jullie je een beetje minder alleen te voelen. Dat maakt me meer dan dankbaar! Als ik anderen kan helpen door simpelweg open te zijn, dan doe ik dat wel het liefst voor een klein publiek. Als je tips daarvoor hebt, hoor ik het ook graag!

Ook meteen een bedankje richting jullie dat jullie mijn blogs lezen, erop reageren, me supporten zowel in weken waarin ik elke dag wat schrijf als weken waarin ik geen behoefte voel te delen. Dankjewel!

Liefs, Corline