De terugval

"Tetteret! Terretetteret!! Hierbij bevestig ik dat de terugval wederom begonnen is."

Had ik natuurlijk al wel aan zien komen. Als het een tijdje goed is gegaan, weet ik dat de terugval binnenkort komt. Want hoe hoger je weer vliegen kan, hoe harder je terug naar beneden valt. En tadaa. Hier zijn we. Rond de verjaardag van mijn moeder begon 'de terugval'. Ik weet niet of het te maken heeft met die verjaardag, of met mijn hormonen, of dat het gewoon random komt. Maar nu dus opgepast! Want tijdens "de terugval" ben ik extra gevoelig, krijg ik op de één of andere manier sneller ruzie met mensen, droom ik stomme dromen en lukt het me minder goed om mijn dark side te verbergen. Met andere woorden: ik ben even niet de leukste versie van mezelf. Hoe ik er doorheen kom? Niet te streng zijn voor mezelf. Ik ben tevreden met het werk dat mijn hand vindt om te doen. Dan maar even wat minder productief. En ik probeer niet te zwaar te hangen aan mijn soms flippende emoties en verwarrende gevoelens. Mijn geloofsbeleving is bijvoorbeeld minimaal tijdens "de terugval". Dan "voel" ik het gewoon niet meer ofzo. Maar gisteren herinnerde onze dominee me weer: On my best day, I'm a child of God and on my worst day, I'm a child of God.

Als je op dit moment dus aan me zou vragen: 'Wat doe je nu in het leven?'

Dan zeg ik: 'Mijn best. Ik doe mijn best.' :-)

PS. Letterlijk een dag later gaat het weer goed! Rouwen is eigenlijk een momentopname van 1001 gevoelens door elkaar. Misschien dat ik er daarom open over kan delen; ik weet dat het altijd weer voorbij gaat. Soms lijkt rouw even op een depressie, dat hoort erbij. Niet te zwaar aan tillen dus. Wel ruimte geven voor dat gevoel. En ik denk dat we dat met z'n allen wat meer mogen doen in Nederland. Want wees eerlijk: we hebben allemaal wel een keer een dag of week waarin het wat minder gaat toch? Luistertip hierover: https://www.youtube.com/watch?v=VFYpaz-PsdQ