Ik mis haar zo

Had de hemel maar een telefoonnummer, dan zou ik die vandaag bellen.

Nog zo graag zou ik mama's stem willen horen als ze zegt: "Hoe gaat het, vrouwtje?"

Ik zou nog zo graag haar telefoon te dicht bij haar hoofd willen zien, iets wat ze altijd deed tijdens het videobellen en daardoor leek haar neus groter dan in het echt.

Ik zou nog zo graag een ijsje met haar willen eten op een terras in Utrecht en dan zien hoe ze er van smulde.

Ik zou nog zo graag met haar naar een tuin vol bloemen willen kijken, zien hoe ze daar van geniet, en aanhoren hoe ze elke plant even aanwijst en benoemt.

Ik zou met alle liefde weer die ene lange haar uit haar kin willen trekken, iets wat we elke maand even moesten doen. (We noemden het altijd gekscherend een heksenhaar omdat 'ie steeds maar terug bleef komen).

Kon ik nog maar één keer zien hoe ze haar krullen natspuit met de plantenspuit en erdoorheen kamt.

Kon ik haar nog maar bellen voor advies of appen dat ik mijn tentamen heb gehaald.

Ik mis het bakje fruit dat ze om vier uur klaarmaakte bij de thee, want 'an apple a day keeps the doctor away', zei ze altijd.

Ik mis de vrolijkheid in papa's ogen als ze hem een kusjesregen gaf aan tafel.

Ik mis de manier waarop ze in haar handen klapte als ze ons riep dat het eten klaar was.

Ik mis het dat ze alles pico bello schoon en ordelijk hield in huis.

Ik mis het dat ze ervoor zorgde dat we niets tekort schoten als we een dagje uit gingen, dat ze pakjes drinken kocht en een lekkere koek.

Ik mis haar luisterend oor als ik urenlang kon vertellen over iemand op wie ik verliefd was.

Ik mis de manier waarop ze over Jezus sprak, altijd met emotie in haar stem.

Ik mis het dat haar ogen zo snel vol tranen sprongen, ik schaamde me er soms voor als dat in het openbaar gebeurde maar nu pas besef ik hoe mooi dat eigenlijk was.

Ik mis het dat ze kon opveren vanuit haar stoel als ze haar standpunt vol vuur verdedigde.

Ik wil zo graag weer met haar bijpraten, dan zou ik haar vertellen over mijn klas.

Wat had ik haar nog graag uitgenodigd bij mij in de klas.

Kon ze mijn haren nog maar een keer vlechten of even wassen bij de kraan als ik haast had.

Ik mis het dat ze in één moment kon zien wat er scheelde en dat ik bij haar kon huilen als ik moe was.

Ik mis het dat ze een kruik voor me maakte als ik menstruatiepijn had.

Ik mis haar zelfs als ik aan al die mooie dagen in mijn leven denk waar ze niet bij zal zijn.

Ik mis haar levendigheid in huis, de sfeer die ze maakte, haar geur die ons huis vervulde, ik mis haar geklets en ik mis de belletjes die ze elke week pleegde naar familie en bekenden om te vragen hoe het ging.

Ik mis ook het handschrift waarmee ze to-do-lijstjes maakte en kaartjes schreef.

Had de hemel maar een telefoonnummer, dan zou ik die vandaag bellen, want ik mis haar zo.