DE ZOON VAN DE HERBERGIER

Ik ben de zoon
van de herbergier.
Er was die ene avond
geen plaats over hier.
Ik spiekte langs de been
van mijn vader heen
En zag haar dikke, ronde buik
Vermoeide ogen
Bevende handen
"De stal, papa" fluisterde ik zacht
"Kunnen ze niet slapen
in de stal vannacht?"
En papa?
Hij knikte
's Avonds in mijn warme bed
Hoorde ik het
Een baby huilde
Het drong dwars door de dikke muren heen
Verbrak de stilte
van de donkere nacht
Mijn hart
maakte een sprongetje
Het kindje was geboren
Bij het ochtendgloren
Bracht ik eten naar de ouders
Op mijn tenen liep ik
Want de baby sliep
Kom, wil je niet even kijken?
wenkte de mevrouw
Dit kindje Jezus is geboren ook voor jou
Ik knielde voor de kribbe neer
Aaide Zijn zachte huidje
Zijn dichtgeknepen vuistjes
Rode wangetjes
En donshaartjes
Toen gingen Zijn ogen open
Hij keek me aan
Die prachtige, zachte ogen
Zo bewogen
Mijn ziel trilde
Van liefde
Misschien lag het aan de manier waarop Hij keek
Of de manier waarop Hij mijn vingers vastgreep
Zijn adem werd met die van mij verweven
Het werd de mooiste morgen uit mijn leven
Nu ben ik oud - en ben ik zelf de herbergier
En elke avond wacht ik hier
Want ik blijf hopen,
Dat Hij ooit weer langs Bethlehem zal komen
Als ik de oude stal betreed
Ruik ik Zijn geur nog, en ik weet
nog precies hoe Hij die morgen naar me keek
Dan kniel ik op de plek
Waar eens de kribbe stond
En met mijn ogen dicht is het soms
Net alsof ik weer die kleine jongen ben
Die luistert naar de vriendelijke stem
Van de mevrouw
"Dit kindje Jezus is geboren ook voor jou"
Haar woorden heb ik in mijn hart geschreven
Voor dit Kind ben ik gaan leven

Fijne kerstdagen!