Korte stukjes die ik schreef

Pottenbakker

Het is zoals de potten die de pottenbakker maakt. Eerst doet het pijn, het kneden en slaan en schuren. Langzamerhand voelt de pot dat hij een vorm aanneemt. Hij wordt iets. Zo voel het nu. Eerst deed het pijn. Verlamming. Soms nog steeds. Maar een enkele keer denk ik: dit is een proces. Ik voel het, Iemand kneed mij. Ik word iets. Misschien word ik wel iets mooiers dan ik ooit geweest ben. Misschien toch.

Nel Benschop

Ik las op biddag een gedichtenboekje uit mijn moeders boekenkast. Een gedicht van Nel Benschop maakte me aan het huilen. De oude woorden raakten me. Ik dacht: wat een zegen als God je dáárvoor wilt gebruiken. Wat een zegen als je mensen dichter bij Jezus brengen mag. Als jouw woorden als een anker mogen zijn voor iemand. Een anker om aan vast te klampen als je zelf dreigt te verdrinken. 

Lotgenoten

Als je goed kijkt zie je ze. Je zoekt ze niet op, maar ze vinden jou wel. Lotgenoten. Je leest het in hun ogen. Misschien hierom: meisjes zonder moeder bestaan niet. Dat is wat ik ontdekt heb. Als je zonder moeder komt te staan, word je een vrouw. Al ben je slechts tien. Die volwassenheid kan je lezen in andermans ogen. Ja, je moet er wel goed voor kijken. Want ze lopen er niet mee te pronken. De meeste oorlogen worden in stilte gevoerd. Achter gesloten voordeuren.