Op reis

Ik ben een poosje weg. Want ik ga op reis. Het staat al jaren op mijn 'bucketlist': helpen in een vluchtelingenkamp. En nu is het eindelijk zover! Misschien heb ik tijd om tijdens de reis te blijven schrijven op deze blog, maar verwacht er niet veel van:) In het land waar ik naartoe ga, zijn bergen!!! Ik ga de bergen zien, en dat op zich vind ik al bijzonder want mijn moeder wenste dat ze die nog gezien had in haar leven. Natuurlijk vind ik het ook spannend. Ik zit nog volop in de rouw. Kan ik het al wel? "Alles" loslaten? Of zal ik heimwee krijgen? We gaan het zien. Toch heb ik er vooral heel veel zin in. Ik denk dat er misschien zelfs geen betere tijd bestaat om zoiets te doen als nu. Even helemaal weg gaan. Je gedachten verzetten. Betekenisvol werk doen. In augustus kom ik weer terug. En als ik terugkom, is het alweer één jaar geleden dat mijn moeder overleed. Dat besefte ik vandaag ineens. Eén jaar ligt dan achter me. Onwerkelijk en bizar! Ik luisterde pas naar het nieuwe album van Marlijn Weerdenburg met de titel 'mama'. Liedjes over rouw. Eén van haar liedjes omschrijft precies hoe ik me momenteel voel:

"Eén jaar voorbij

In vogelvlucht

Op automatische piloot

Ijzersterk maar half verdoofd

Eén jaar voorbij

Snel als een zucht

Wees niet bang

Ik hou me groot

Laat me schreeuwen om wat ik verloren ben

Laat me huilen

Ik wil het alleen in de stilte, de ruimte

Dus hou je er buiten

De pijn,

Daar wil ik heen."