Ik heb de rouw nu een beetje leren kennen. Zoals je iemand kent na een half jaar, zo goed ken ik de rouw nu. Ik weet hoe hij voelt als hij me de hand schudt. Nog niet hoe ik het best met hem om kan gaan. Of hoe ik hem beleefd de deur kan wijzen. Ik weet dat hij onaangekondigd...

Het is zoals de potten die de pottenbakker maakt. Eerst doet het pijn, het kneden en slaan en schuren. Langzamerhand voelt de pot dat hij een vorm aanneemt. Hij wordt iets. Zo voel het nu. Eerst deed het pijn. Verlamming. Soms nog steeds. Maar een enkele keer denk ik: dit is een proces. Ik voel het, Iemand kneed mij. Ik...

Soms vind ik het heel grappig dat mensen na de begrafenis van alles over mijn moeder denken te weten. Maar lang niet alles wat ze denken is waar.

De jaarwisseling was niet leuk. Mijn familie kwam in het weekend logeren, dat was gezellig. We hielden een dia avondje met oude dia's, dat was ook gezellig. Maar op oudjaarsavond ging het bergafwaarts. Ik moest steeds huilen. Ook om de herinneringen die we met zijn allen ophaalden. Niemand had zin om spelletjes te spelen op oudjaarsavond zoals we...

2023 was tot nu toe het mooiste en moeilijkste jaar van mijn leven.

Wat ik je nog niet verteld heb is dat het meestal best goed gaat. Echt! Als ik mijn blogs teruglees krijg ik een beeld van mezelf van een intens verdrietig rouwend meisje. En dat is soms zo. Maar niet altijd. Dat komt omdat ik juist schrijf op de dagen dat ik me verdrietig voel. Schrijven is mijn uitlaatklep. Altijd...

Ik denk dat ik en vakantie geen goede match meer zijn. Want elke vakantie beland ik in een soort depressiefachtige bui. Ben nu in een staat gekomen waarin ik geen emotie voel. Wil voelen. December valt me zwaar. Het is de maand van herinneren, van terugdenken. Mensen voelen dat blijkbaar aan, want we kregen weer kaarten thuis gestuurd met daarop...

Er is een nieuwe emotie in mij ontwaakt: ergernis. Ergernis die me soms bekruipt als een zwartharige spin en die me in de weg zit tot kriebels toe. Ergernis omdat ik me soms ouder voel dan mijn leeftijdsgenoten zonder dat ik daarvoor gekozen heb. Ergernis omdat ik toch ook jonger blijk te zijn dan ik had gehoopt. Dat merk...

"Ik wil niet jarig zijn!" Schreeuw ik op de vooravond van mijn verjaardag. Soms weet je pas hoe je je voelt als er woorden uit je mond floepen die je van tevoren niet bedacht had. Ik heb twee weken op mijn tenen gelopen. Alsof ik een berg naderde die niet te ontweken viel maar die ik wel beklimmen moest: mijn...

Als ik terugdenk zijn er slechts twee mensen geweest die in de eerste moederloze weken iets over God hebben gezegd zonder dat mijn voorhoofd zich fronste of zonder dat mijn hart gekwetst werd. Het waren twee vrouwen. Eén van hen drukte een boekje in mijn handen tijdens de begrafenis. En op dat boekje zat een kaartje geplakt: "Omdat woorden tekort...